mario.wine

View Original

Aan tafel met Mario V3 - Ambrozijn | The Battle

Een memorabele editie om op terug te kijken! De strijd tussen sommelier Tim Davids van Ambrozijn en mijzelf zal vanaf nu bekendstaan als "The Judgement of Valkenburg". En het was een nek-aan-nekrace, maar uiteindelijk trok Tim aan het langste eind! Met een eindstand van 39 tegen 36 stemmen werd ik met een kleine marge verslagen.

Gelukkig straalde de zon ons toe en konden we genieten van het aperitief op het terras, een van de meest idyllische plekjes in Valkenburg, naast de schattige Irenekerk waar Ambrozijn zijn thuis heeft. Daar werden we warm ontvangen door Chef-kok/eigenaar Sven Nijenhuis en sommelier Tim Davids, die onze smaakpapillen verwenden met een verrukkelijke mousserende wijn uit Engeland: de Henners Vintage 2016, een perfecte balans tussen Chardonnay en Pinot Noir. Het was opmerkelijk dat Tim het publiek probeerde te beïnvloeden met oude wereld smaken, terwijl hij eigenlijk de nieuwe wereld moest vertegenwoordigen. Desalniettemin gunde ik hem dat plezier, wetende dat hij het thuisvoordeel had. We werden verwend met een scala aan fingerfoods: sangria, sinaasappelschilcrème, gezouten citroenschil en een rood besje. Dit werd opgevolgd door een tomatengelei bakje, een salade van rode quinoa met bruschetta, basilicum mayonaise en parmezaanschuim met gepofte rode quinoa. En als kers op de taart: scheermessen gevuld met hummus, lamsoor, snijboon gel, gemarineerde tuinboon en scheermes.


De gasten ontvingen de spelregels voor deze uitdaging: we zouden genieten van een 5-gangen lunch, waarbij bij elke gang twee verschillende wijnen werden geserveerd - één uit de oude wereld en één uit de nieuwe wereld. Om het nog wat spannender te maken, wisten de gasten niet welke wijn uit de oude wereld kwam en welke uit de nieuwe wereld. De selectie van de oude wereldwijnen lag in mijn handen, terwijl Tim verantwoordelijk was voor de nieuwe wereldwijnen. Het was jammer dat de aperitief uiteindelijk niet werd meegerekend, aangezien mijn 2009 Brut Reserve Vouvray Pétillant van Domaine Huet onze smaakpapillen streelde. De begeleidende Chawanmushi met harissa-mayonaise, rivierkreeft, gebrande little jam salade met dashi/citrus/honing dressing, cashewnoten en Granny Smith appel was werkelijk een culinair hoogstandje!

In de eerste ronde presenteerden we een plak tonijn met daaronder een salade van bloemkoolcouscous, chiboust van piccalilly, een vinaigrette van kalfsbouillon, stukjes zilverui en cornichons, bloemkoolcrème, rucolaolie en mayonaise, zoetzure rettich met rode ui en rolletjes van gefrituurde kappertjes. Tim koos voor een klassieke benadering met een wijn uit de nieuwe wereld: een Riesling uit Nelson, Nieuw-Zeeland van Neudorf, terwijl ik mijn geluk beproefde met een Orange wijn uit Slovenië, van de Ribolla Gialla (Rebula in Italië) druif, die ook nog houtgerijpt was. Hoewel mijn keuze superlekker was, zorgde het ervoor dat de tonijn wat bitter smaakte, terwijl Tim's keuze veel beter paste. Het publiek was het hiermee eens en stemde met 10-5 voor Tim.

Het tweede gerecht bestond uit gebakken schol op een plak ossenworst, geserveerd met een crumble van prei, zwarte knoflookmayonaise, een nestje van mini prei en soubisesaus. De smaakverschillen tussen de wijnen waren hier minder uitgesproken. Ik presenteerde een geweldige Grenache blanc uit de Roussillon van Le Roc des Anges, terwijl Tim koos voor een Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc van wijngoed Donkermaan (ook niet fout). Ondanks dat bleef het publiek toch de voorkeur geven aan de nieuwe wereld, met een score van 9-6 voor Tim. Met een achterstand van 2-0 voelden ik en de oude wereld ons even wat nerveus worden.

Maar het imperium sloeg terug met, hoe kan het anders, mijn heimatland Oostenrijk. De 2018 Weissburgunder (Pinot Blanc) Smaragd uit de befaamde Wachau van Georg Frischengruber verpletterde de Nieuwe Wereld Chardonnay uit 2017 van Yarra Yering Vineyards uit de Yarra Valley met een overweldigende score van 13-2. Dit was een waar genot in combinatie met het signature dish van Chef Sven: een 63 graden gerookt ei met daslook beurre blanc, aardappel-knoflookmousseline en kaantjes, peterselie-mayo en olie, groene asperges en witte kopjes met brunoise van kontjes en bieslook. De nieuwe tussenstand werd 2-1 voor Tim en zijn Nieuwe Wereld.

En dan het hoofdgerecht: lamzadel met jus, falafel met ras el hanout, doperwtcrème met munt, en mooie dikke witte asperges met Marokkaanse muntsaus. Als bijgerecht was er een lauwwarme couscoussalade met tzatziki en munt, curry van lamsnek en haasje met snackkomkommer. Hier nam ik een groot risico, omdat ik niet precies wist welke wijn in mijn magnumfles zat. Oké, dat is niet helemaal waar. Ik wist dat het uit het Duitse Ahrdal kwam, dat Paul Schumacher de wijnmaker was, dat de druif Spätburgunder (Pinot Noir) was en dat het jaargang hoogstwaarschijnlijk 2018 was. Maar ik wist niet van welke wijngaard, omdat de verschrikkelijke overstromingen van 2021 alle flessen in de kelder door elkaar hadden gegooid en de flessen nog niet geëtiketteerd waren. Een prachtig verhaal natuurlijk.  Tim kwam met de Moss Wood - Ribbon Vale Vineyard Merlot uit Margaret River. En opeens maakte ik me geen zorgen meer. Pinot Noir wint altijd van Merlot, zolang er maar voldoende geschoolde proevers zijn. En dat waren ze: bijna allemaal hadden ze WSET 3 bij de Wijnstudio gedaan. Ha! Het werd 8-7 voor de Pinot. Zeven van hen hadden nog geen WSET 3! Voor het dessert was de tussenstand dus 2-2. Kan het nog spannender?

De grote finale: wie gaat er met de bokaal vandoor? Zal het Tim zijn, de vertegenwoordiger van de Nieuwe Wereld die dag? Of zal ik, de verdediger van de Oude Wereld, zegevieren? Het dessert bestond uit een karnemelksapje met rabarbervocht, gegaarde rabarber in de vorm van chutney, een crèmeux ring met verveine-olie en -sorbet, witte chocolademiso crèmeux en staafjes, hibiscusgel en klaverzuring. Tim speelde op veilig en koos voor een Riesling met botrytis uit Nieuw-Zeeland van het Saint Clair Family Estate. Ik wilde helemaal uit mijn dak gaan en koos voor contrast. En wat voor een contrast: een 20 jaar oude Madeira van de Malvasia-druif van Henriques and Henriques. Wat een zalige wijn, wat een beleving. Maar helaas: de jury strafte het af en het werd 11-4 voor de Riesling van ver weg. Hiermee stond Tim met 3-2 voor.

Tim ontving de bokaal en op het terras werd de frustratie van de teleurgestelde Oude Wereld weggespoeld, niet met koffie (uit de Nieuwe Wereld), maar met Franciacorta-bubbels uit Bella Italia. De zon scheen, we hebben heerlijk gegeten en gedronken. MAAR! Dit judgement wordt herhaald in 2025. En dan gaat de Oude Wereld zeker winnen!